🧃 Παγκόσμια Ημέρα Παιχνιδιού: Μια σοβαρή υπόθεση… διασκέδασης

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιχνιδιού (11 Ιουνίου) είναι εδώ για να μας θυμίσει κάτι που συχνά ξεχνάμε: ότι το παιχνίδι δεν είναι πολυτέλεια για παιδιά, αλλά ανάγκη για όλους.

Σε έναν κόσμο που μας θέλει διαρκώς «σοβαρούς», παραγωγικούς, με πρόγραμμα και στόχους, το παιχνίδι είναι μια ανάσα ελευθερίας. Και όχι, δεν χρειάζεται να βρεις παιδική χαρά για να παίξεις. Μπορείς να τιμήσεις τη μέρα απλά με μια παρτίδα ρακέτες στην παραλία, λίγο beach volley με παρέα, ή το βράδυ με φίλους, σνακ και ένα καλό επιτραπέζιο — από Uno και Αγωνία μέχρι Μπιρίμπα και ό,τι σας κάνει να περνάτε καλά.

Το παιχνίδι, όσο “ανάλαφρο” κι αν φαίνεται, είναι εργαλείο ψυχικής υγείας. Εκτονώνει το άγχος, μας φέρνει κοντά με τους άλλους, δυναμώνει δεσμούς και μας επιτρέπει να ξεχάσουμε —έστω και για λίγο— τον έλεγχο που απαιτεί συνεχώς η ζωή των ενηλίκων. Είναι ο χώρος όπου δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος, απλά παρών.

Αν έχεις ξεχάσει πώς είναι να παίζεις, σήμερα είναι μια καλή ευκαιρία να το θυμηθείς. Και αν δεν έχεις με ποιον, ξεκίνα πρώτα να παίζεις με τον εαυτό σου: με ένα παζλ, ένα χαρτί και μολύβι, μια μπάλα, ένα τραγούδι.

Η επιστήμη μάς έχει πει ήδη αρκετά: το παιχνίδι ενισχύει τη μάθηση, τη συνεργασία, την ενσυναίσθηση. Αλλά δεν παίζουμε για να κερδίσουμε κάτι. Παίζουμε γιατί εκεί, στο παιχνίδι, είμαστε άνθρωποι όπως φτιαχτήκαμε να είμαστε — περίεργοι, χαρούμενοι, ελεύθεροι.

Αν λοιπόν είσαι γονιός, παίξε με το παιδί σου χωρίς σκοπό. Αν είσαι εκπαιδευτικός, δώσε χώρο στο αυθόρμητο. Αν δουλεύεις σε τουρισμό, όπως εγώ κι εσύ, βρες τρόπους να κάνεις την εμπειρία των άλλων πιο “παιγνιώδη”, λιγότερο βιομηχανική. Αν γράφεις, κάνε παιχνίδι τις λέξεις — όχι καθήκον.

Το παιχνίδι είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να εγκαταλείψουμε.

Το παιχνίδι δεν είναι ανώριμο. Το να ζεις χωρίς αυτό είναι που σε φθείρει.

Χρόνια πολλά λοιπόν σε κάθε άνθρωπο που ξέρει να γελά, να παίζει και να χάνει… για πλάκα.