Ζωή – Προσδοκίες = Ευτυχία;

Όταν η αφαίρεση γίνεται προσθήκη στο μέσα μας.

Από τη στιγμή που αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τον εαυτό μας – στα πρώτα χρόνια της εφηβείας ή και νωρίτερα – ο κόσμος γύρω μας αρχίζει να τοποθετεί πάνω μας ένα φορτίο προσδοκιών.
Κάποιες είναι εμφανείς: να παίρνουμε καλούς βαθμούς, να έχουμε καλή δουλειά, να «προκόψουμε».
Άλλες είναι πιο υπόγειες: να είμαστε «καλοί άνθρωποι», να μην ενοχλούμε, να μην ξεφεύγουμε, να είμαστε αποδεκτοί.

Καθώς μεγαλώνουμε, αυτή η λίστα διογκώνεται: καριέρα, οικονομική επιτυχία, κοινωνική αποδοχή, όμορφη σχέση, παιδιά, σπίτι, ταξίδια, αυτοπραγμάτωση. Και φυσικά — όλα αυτά πριν τα 35, κατά προτίμηση.

Και ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβουμε, δεν ζούμε – τρέχουμε.
Από προσδοκία σε προσδοκία.
Από στόχο σε στόχο.
Σαν να παίζουμε σε video game με πίστες που δεν επιλέξαμε καν εμείς.

---

❓ Ποιες προσδοκίες μάς υπηρετούν – και ποιες μας εξαντλούν;

Δεν είναι όλες οι προσδοκίες κακές.
Οραματισμός χωρίς πίεση μπορεί να είναι πηγή εξέλιξης.
Αλλά όταν οι επιθυμίες μας γίνονται συνεχής απαίτηση να είμαστε κάτι άλλο, κάτι παραπάνω, κάτι «καλύτερο» —
τότε η προσδοκία δεν μας εξελίσσει· μας ροκανίζει.

Κι εδώ ξεκινά η κρίσιμη ερώτηση:

❗ Αυτό που κυνηγάω — είναι πραγματικά δικό μου;
Ή απλώς μια προσδοκία των γονιών μου, της κοινωνίας, ή ενός 18χρονου εαυτού μου που δεν ξέρει καν τι θέλει;

Πόσες φορές προσπαθούμε να πετύχουμε κάτι, και όταν το φτάνουμε… δεν μας λέει τίποτα;
Γιατί;
Γιατί απλά δεν ήταν δικό μας “θέλω” εξ αρχής.

---

✅ Πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε την ευτυχία πρακτικά:

Δεν θα καταργήσουμε τους στόχους μας — αλλά θα τους ξαναδούμε με καθαρά μάτια.
Η ευτυχία δεν είναι ούτε ο καναπές, ούτε το κυνήγι με τσίτα τα γκάζια. Είναι ισορροπία, και απαιτεί επίγνωση.

🔍 1. Ανασκόπηση Προσδοκιών

• Πιάσε ένα χαρτί και γράψε όλους τους μεγάλους σου στόχους/θέλω/αγωνίες.
• Για κάθε έναν, ρώτα:
  • «Είναι δικό μου αυτό;»
  • «Ή απλώς συνήθισα να το θέλω επειδή έτσι πρέπει;»

Ό,τι δεν σου ανήκει, άφησέ το. Δεν σε πάει κάπου. Σε τραβάει πίσω.

---

🪜 2. Μικροί στόχοι – Μεγάλα βήματα

Όποιος στοχεύει στο φεγγάρι χωρίς να κοιτάξει το πεζοδρόμιο, σκοντάφτει.

Αντί να λες «θέλω να αλλάξω τη ζωή μου», ξεκίνα με κάτι μικρό αλλά σταθερό:

• «Θα διαβάζω 10 λεπτά τη μέρα.»
• «Θα βγαίνω μία φορά τη βδομάδα χωρίς το κινητό.»
• «Θα πίνω έναν καφέ με έναν άνθρωπο που με κάνει να γελάω.»

Οι μικρές σταγόνες διαμορφώνουν τη λίμνη.
Δεν χρειάζεται να φτάσεις τα πάντα.
Χρειάζεται να πας ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που σε γεμίζει — όχι σε αυτό που εντυπωσιάζει.

---

🧘‍♂️ 3. Μείωσε τις προσδοκίες – Όχι τη ζωή

Η μείωση των προσδοκιών δεν είναι ήττα. Είναι λύτρωση.
Όταν μειώνεις το βάρος που κουβαλάς, μπορείς να απολαύσεις τον δρόμο.
Όταν δεν κυνηγάς συνεχώς την επόμενη «επιτυχία», μπορείς να δεις ποιον έχεις δίπλα σου, τι έχεις ήδη κατακτήσει, και τι πραγματικά αξίζει.

---

✨ Κλείνοντας

Δεν είναι κακό να θες περισσότερα.
Κακό είναι να πιστεύεις ότι δεν είσαι τίποτα χωρίς αυτά.

Η ζωή είναι εδώ. Τώρα. Σήμερα.
Κι αν κάνεις κάθε μέρα λίγο χώρο για τον πραγματικό σου εαυτό,
χωρίς βάρη που δεν σου ανήκουν, χωρίς «πρέπει» που σε πλακώνουν —
τότε θα δεις πως η ευτυχία δεν χρειάζεται πολλά. Χρειάζεται λιγότερα.