Γιατί δεν πρέπει να μιλάς με τον/την πρώην σου ακόμα και αν είσαι single !

📌 Spoiler: δεν είναι επειδή «δεν έχεις ξεπεράσει τίποτα». Είναι επειδή το μυαλό σου παίζει περίεργα παιχνίδια — και το παρελθόν είναι πολύ καλός ψεύτης.

---

1. Το μυαλό ρομαντικοποιεί τα παλιά (ειδικά όταν βαριέσαι)

Δεν θυμάσαι τους καβγάδες, θυμάσαι τα ΣΚ που βλέπατε σειρές. Δεν θυμάσαι τη μοναξιά που ένιωθες μέσα στη σχέση, αλλά πόσο “άνετα” ένιωθες.
Κι αυτό, φίλε/φίλη, είναι παγίδα. Το μυαλό κόβει και ράβει την ιστορία για να την κάνει πιο… Netflix.

---

2. Αν ήταν τόσο καλό, δεν θα ήταν «πρώην»

Αν υπήρχε κοινό μέλλον, δεν θα είχατε χωρίσει. Τόσο απλά.
Το να μιλάς με τον/την πρώην είναι σαν να επιστρέφεις σε ένα μαγαζί που έκλεισε γιατί έπιανε υγρασία και είχε κατσαρίδες — αλλά εσύ θυμάσαι μόνο το καλό κρασί που έφερνε τα Χριστούγεννα.

---

3. Ανοίγει παλιά τραύματα που νόμιζες ότι είχες κλείσει

Μια λέξη, μια φράση, ένα emoji, και ξαφνικά είσαι πάλι 2 χρόνια πίσω. Με την ίδια ανασφάλεια. Το ίδιο πάγωμα. Το ίδιο ερώτημα:

“Μήπως τελικά δεν τελείωσε όπως νομίζαμε;”

Spoiler: τελείωσε. Και καλά έκανε.

---

4. Οι πρώην είναι άνθρωποι, όχι θεότητες

Μερικές φορές τους μιλάμε γιατί τους έχουμε θεοποιήσει. Όμως πίστεψέ με, δεν είναι ούτε πιο σοφοί, ούτε πιο ρομαντικοί απ’ ό,τι ήταν όταν χωρίσατε. Ίσως είναι απλώς πιο κουρασμένοι. Ή πιο βαριεστημένοι.
Ή ψάχνουν κι αυτοί/ες επιβεβαίωση — guess what: δεν είναι δική σου δουλειά να τη δώσεις.

---

5. Η επικοινωνία “ως φίλοι” σπάνια είναι αληθινή φιλία

Εκτός αν έχετε κάνει και οι δύο τρομερή δουλειά με τον εαυτό σας (και δεν υπάρχει ούτε έλξη, ούτε απορία, ούτε σκιά), η φιλική σχέση με πρώην μοιάζει με ναρκοπέδιο.
Κι αν όντως είστε φίλοι, μπράβο. Αλλά αν χρειάζεσαι άρθρο για να το καταλάβεις… ίσως δεν είστε.

---

6. Δεν χρειάζεται να κλείσεις κύκλους με κουβέντες

Μερικές πόρτες κλείνουν χωρίς εξηγήσεις. Και αυτό είναι οκ. Η ζωή δεν είναι επεισόδιο από drama series με φινάλε και αποχαιρετισμούς.
Μερικές φορές, ο πραγματικός αποχωρισμός είναι η σιωπή.

---

Τελικά… τι πρέπει να κάνεις;

Αν σκέφτεσαι να μιλήσεις με τον/την πρώην σου, κάνε μια μικρή παύση και ρώτα τον εαυτό σου:

• Γιατί το θέλω τώρα;
• Τι ελπίζω να κερδίσω;
• Ποια είναι η πιθανότητα να ξαναμπώ σε έναν φαύλο κύκλο;

Η επαφή με έναν/μία πρώην, ειδικά όταν η σχέση υπήρξε τοξική, χειριστική ή εξουθενωτική, δεν είναι απλώς ρίσκο. Είναι πρόσκληση σε επανάληψη — και η επανάληψη πονάει περισσότερο από την πρώτη φορά.

Οι πρώην που είχαν ισχύ πάνω σου (συναισθηματικά, ψυχολογικά, ερωτικά) μπορεί, ακόμα και άθελά τους, να επηρεάσουν:

• την αυτοεκτίμησή σου
• τις επιλογές σου στο τώρα
• το πώς βλέπεις τον εαυτό σου και τις δυνατότητές σου
• τη διάθεσή σου και τον τρόπο που λειτουργείς μέσα στη μέρα σου

Αν μέσα σου ξέρεις ότι αυτή η επαφή σε γυρνά πίσω, σε κρατάει στάσιμο/η ή θολώνει το παρόν σου, τότε δεν είναι σύνδεση — είναι βάρος. Και με τα βάρη δεν πορεύεσαι, μόνο λυγίζεις.

💡 Το παρελθόν έχει δουλειά να κάνει: να σε διδάσκει. Όχι να σε φυλακίζει.

👉 Άσε χώρο για σχέσεις που σε στηρίζουν, σε αναγνωρίζουν και δεν σου ζητούν να ξεχάσεις ποιος/α είσαι για να χωρέσεις στο “εμείς”.