Σε μια εποχή που η Γαλλία έψαχνε ξανά την ταυτότητά της μετά τους παγκόσμιους πολέμους, δύο ευφυείς δημιουργοί, ο René Goscinny και ο Albert Uderzo, γέννησαν το 1959 έναν μικρόσωμο ήρωα με τεράστια καρδιά: τον Αστερίξ.
Το όνομά του, όπως και το σύμπαν του, έγινε συνώνυμο της αντίστασης, της εξυπνάδας και του γέλιου.

---

Η Ιστορία Του Αστερίξ

Ο Αστερίξ ζει σε ένα μικρό γαλατικό χωριό που, χάρη στο μαγικό φίλτρο του δρυΐδη Πανοραμίξ, αντιστέκεται στη ρωμαϊκή κατάκτηση.
Στο πλάι του έχει τον αχώριστο φίλο του Οβελίξ, ο οποίος έπεσε μικρός μέσα στο καζάνι με το φίλτρο και από τότε έχει μόνιμη υπερδύναμη.

Από μάχες και ταξίδια μέχρι γαστρονομικές… υπερβολές, οι περιπέτειές τους γίνονται ένα ανελέητο καρναβάλι πολιτιστικής και πολιτικής σάτιρας.

---

Το Πολιτικό Υπόβαθρο

Η Γαλλία του ’50 ήταν ένα κράτος που έβγαινε από ήττες και αποικιακές αποσχίσεις (π.χ. Αλγερία).
Το γαλατικό χωριό του Αστερίξ έγινε το απόλυτο σύμβολο αντίστασης: μια χούφτα ελεύθερων ανθρώπων που δεν σκύβουν το κεφάλι, ό,τι κι αν γίνει.

Ο κάθε τόμος με περιπέτειες σε ξένες χώρες (Ισπανία, Αγγλία, Ιταλία κλπ) σατίριζε τα εθνικά στερεότυπα, την πολιτική κατάσταση και το πώς βλέπει κάθε λαός τον εαυτό του… και τους άλλους.

---

Αγαπημένοι Χαρακτήρες

• Αστερίξ: Ο γρήγορος στο μυαλό και στη μάχη, δαιμόνιος πρωταγωνιστής.
• Οβελίξ: Το καλόκαρδο βουνό που σκέφτεται κυρίως με το στομάχι του.
• Παναραμίξ: Ο σοφός δρυΐδης και το κλειδί της επιβίωσης του χωριού.
• Κακοφωνίξ: Ο τραγουδιστής που δεν αφήνουν να ανοίξει το στόμα του… για το καλό όλων.
• Αρχηγός Μαζεστίξ: Ο «ηγέτης» που τον κουβαλούν σε ασπίδα, αν και συχνά δεν ξέρει πού τον πηγαίνουν.

---

Παρασκήνιο Δημιουργίας

• Ο Goscinny έβαζε την κοφτερή κοινωνική σάτιρα στο σενάριο, ενώ ο Uderzo ζωντάνευε τον κόσμο με καλειδοσκοπικά χρώματα και καλοδουλεμένα σκηνικά.
• Μετά το θάνατο του Goscinny το 1977, ο Uderzo συνέχισε μόνος, αλλά οι ιστορίες έχασαν μεγάλο μέρος του βιτριολικού τους χιούμορ.

---

Τι Σατίριζε Ο Αστερίξ;

• Την κατάχρηση εξουσίας (Ρωμαίοι αξιωματούχοι).
• Τα εθνικά κλισέ (Άγγλοι που σταματούν μάχες για τσάι, Ισπανοί υπερήφανοι σαν ταύροι κτλ).
• Την καθημερινή ανθρώπινη ανοησία (πολιτικούς, εμπόρους, στρατηγούς… κανείς δεν τη γλίτωνε).

---

Συμπέρασμα:

Ο Αστερίξ δεν είναι απλώς ένας αστείος κοντούλης με κράνος και μουστάκι.
Είναι ένα καθρέφτισμα του πώς ο απλός άνθρωπος, με εξυπνάδα και αίσθηση του χιούμορ, μπορεί να τα βάλει με αυτοκρατορίες ολόκληρες.

Κι αν τελικά στο τέλος κάθε άλμπουμ βλέπουμε το χωριό να τρώει γουρουνόπουλο κάτω από τα άστρα, είναι γιατί οι μικρές χαρές είναι το μεγαλύτερο «φίλτρο» για να επιβιώσει κανείς.