Ο καιρός άνοιξε, οι ζέστες ξεκίνησαν, και φυσικά οι παραλίες θα γεμίσουν κόσμο. Οι λουόμενοι – μικροί και μεγάλοι – δεν θα χάσουν την ευκαιρία να δροσιστούν ενόψει καλοκαιριού.

Όμως, για να μην βρεθείς απροετοίμαστος ή να χαλάσει η μέρα από κάτι απλό, οργάνωσε σωστά το σακίδιο παραλίας. Δες παρακάτω τι είναι καλό να έχεις μαζί σου:

🧴 1. Αντηλιακά (διαφόρων δεικτών)

• Ένα για το σώμα και ένα για το πρόσωπο.
• Δείκτης προστασίας SPF 35+, ειδικά για απευθείας έκθεση στον ήλιο.
• Για τα παιδιά, πάντα παιδικό αντηλιακό, αδιάβροχο και υψηλής προστασίας.

🌿 2. Προϊόν για μετά τον ήλιο

• Ενυδατικό σώματος (after sun) ή αλόη.
• Αν μπορείς, φρόντισε να είναι κατάλληλο και για το πρόσωπο.
• Χρησιμεύει για να καταπραΰνει την επιδερμίδα μετά την παραμονή στον ήλιο.

💧 3. Νερό – και πώς να το κρατήσεις δροσερό

• Πάντα μαζί 1–2 μπουκάλια νερό.
• Μια έξυπνη ιδέα: βάλε τα μπουκάλια στην κατάψυξη από το προηγούμενο βράδυ. Μέχρι να φτάσεις στην παραλία, θα έχουν λιώσει αρκετά για να πιεις — και θα κρατήσουν και τα υπόλοιπα δροσερά.

🍎 4. Σνακ που αντέχουν στον ήλιο

Αποφεύγουμε: αλλαντικά, αυγά, τυριά, γιαούρτι – γιατί αλλοιώνονται γρήγορα.

Προτιμάμε:

• Φρούτα (μήλα, μπανάνες, σταφύλια)
• Μπάρες δημητριακών
• Κράκερ ή παξιμάδια
• Ξηρούς καρπούς
• Πατατάκια (για τους λιγότερο αυστηρούς)

🩹 5. Μικρό φαρμακείο

Μην περιμένεις να πάθει κάποιος κάτι για να το εκτιμήσεις. Πάρε:

• Αμμωνία
• Αντισηπτικό για πληγές
• Τσιρότα
• Βαμβάκι
• Κρέμα για τσιμπήματα
• Παυσίπονο/αντιπυρετικό (για ενήλικες ή και παιδιά, ανάλογα)

👙 6. Δεύτερο μαγιό

Το να μείνεις πολλές ώρες με βρεγμένο μαγιό αυξάνει τον κίνδυνο μυκητιάσεων, ειδικά αν κάθεσαι σε άμμο ή πετσέτα χωρίς στέγνωμα.
Ένα στεγνό εφεδρικό μαγιό, ειδικά για τα παιδιά, είναι απαραίτητο.

😎 7. Γυαλιά ηλίου με προστασία

Όχι απλώς “μαύρα γυαλιά”. Να γράφουν UV400 ή να είναι από μαγαζί οπτικών.
Τα μάτια, ειδικά στην αντανάκλαση της θάλασσας, χρειάζονται πραγματική προστασία – όχι μιμητικά πλαστικά.

🧢 8. Καπέλο – και για τους μεγάλους

Όχι μόνο για τα παιδιά. Καλό καπέλο με σκίαση στο πρόσωπο και το σβέρκο. Το καπέλο σώζει κεφάλια από εγκαύματα και πονοκεφάλους.

🧺 9. Πετσέτες, παρεό και καθίσματα

• Έξτρα πετσέτα για να αλλάξεις.
• Ένα παρεό κάνει για όλα: σκίαση, στρώμα, κάλυμμα.
• Καρέκλα ή ψάθα για να μην κάθεσαι στην άμμο (ή στις… πέτρες).

🔋 10. Φορτισμένο κινητό – με power bank

Δεν είναι για σκρολάρισμα, είναι για έκτακτα περιστατικά. Το να έχεις επικοινωνία αν συμβεί κάτι (ατύχημα, τσίμπημα, ανάγκη) είναι ασφάλεια.

✅ Συνοψίζοντας:

Η παραλία δεν είναι μόνο ρακέτες και καφές. Είναι ήλιος, υγρασία, χρόνος και έκθεση.
Αν οργανωθείς σωστά, θα περάσεις υπέροχα — και θα είσαι ήσυχος.

Καλή βουτιά και… κράτα αντηλιακό, όχι μόνο για σένα, αλλά και για τον διπλανό που θα το ξεχάσει.
Αυτό είναι παραλία — μαζί, όχι μόνοι.

 Τα κεραμικά πιάτα της Ρόδου αποτελούν ένα μοναδικό κεφάλαιο της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, συνδυάζοντας αιώνες παράδοσης, τεχνικής αρτιότητας και αισθητικής ποικιλομορφίας. Η ιστορία τους ξεκινά από την αρχαιότητα και φτάνει μέχρι τις μέρες μας, με επιρροές από διάφορους πολιτισμούς και περιόδους.

Αρχαία και Μεσαιωνική Παράδοση

Η Ρόδος, λόγω της στρατηγικής της θέσης στο Αιγαίο, υπήρξε σημαντικό κέντρο κεραμικής παραγωγής ήδη από την αρχαιότητα. Οι Ρόδιοι κεραμοποιοί δημιούργησαν αγγεία υψηλής ποιότητας, με ποικιλία σχημάτων και διακοσμήσεων, που εξυπηρετούσαν τόσο πρακτικές όσο και αισθητικές ανάγκες. Η κεραμική τέχνη της Ρόδου αναπτύχθηκε γρήγορα λόγο του εδάφους του νησιού που ήταν ιδανικό για την κατασκευή τους στην συνέχεια οι τεχνική τους  επηρεάστηκε από πολιτισμούς όπως ο Φοινικικός, ο Αιγυπτιακός και ο Κυπριακός, λόγω των εμπορικών επαφών του νησιού. Οι διακοσμήσεις περιλάμβαναν φυτικά μοτίβα, ανθρώπινες και ζωικές μορφές, καθώς και μυθολογικές σκηνές.

Η Επίδραση της Οθωμανικής Κεραμικής

Κατά την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας, η Ρόδος επηρεάστηκε από την κεραμική τέχνη του Ιζνίκ, γνωστή για τα ζωηρά χρώματα και τα περίτεχνα σχέδια. Πολλά από αυτά τα κεραμικά διακοσμούσαν τα σπίτια των κατοίκων, ιδιαίτερα στη Λίνδο, όπου οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με πιάτα Ιζνίκ, γνωστά και ως «λινδιακά». Αυτά τα πιάτα θεωρούνταν τόσο πολύτιμα που πολλοί πίστευαν λανθασμένα ότι κατασκευάζονταν στη Ρόδο.

Η Ιταλική Περίοδος και το Εργοστάσιο ICARO

Κατά την Ιταλοκρατία (1912–1943), οι Ιταλοί ίδρυσαν το εργοστάσιο κεραμικών ICARO (Industria Ceramiche Artistiche Rodio Orientali) το 1928, με σκοπό την αναβίωση και παραγωγή καλλιτεχνικών κεραμικών, εμπνευσμένων από τα πιάτα Ιζνίκ. Η παραγωγή περιλάμβανε διακοσμητικά πιάτα, βάζα, κανάτες και πλακίδια, με χαρακτηριστικά μοτίβα όπως τουλίπες, γαρύφαλλα και καράβια. Μετά την ενσωμάτωση της Ρόδου στην Ελλάδα το 1947, το εργοστάσιο μετονομάστηκε σε IKAROS και συνέχισε τη λειτουργία του μέχρι το 1988.

Η Παράδοση των Πιατελότοιχων

Στη ροδίτικη λαϊκή αρχιτεκτονική, ιδιαίτερα στα χωριά όπως τα Αφάντου, Αρχάγγελος,  Κοσκινού και η Έμπωνας, συναντάμε τους «πιατελότοιχους» ή «σκουτελότοιχους», Τοίχους διακοσμημένους με σειρές από κεραμικά πιάτα. Αυτή η πρακτική αποτελούσε ένδειξη κοινωνικού κύρους και αισθητικής καλλιέργειας. Στα αστικά σπίτια της πόλης της Ρόδου, τα κεραμικά τοποθετούνταν σε ράφια, ενώ στα αρχοντικά της Λίνδου, οι πιατελότοιχοι κοσμούσαν τους τοίχους με αριστουργηματικά πιάτα Ιζνίκ.   Οι πιατελότοιχοι όμως εξυπηρετούσαν και σε ένα άλλο περισσότερο πρακτικό σκοπό, Το νησί της Ρόδου βρίσκετε πάνω σε σεισμικό τόξο και έχει υποστεί πολλές απώλειες και ζημίες στην διαδρομή της ιστορίας. Τα πιάτα λειτουργούσαν σαν κρόταλα σε περιπτώσεις σεισμών δημιουργώντας ένα μοναδικό θόρυβο ( όχι και τόσο ευχάριστο ) προειδοποιώντας τους κατοίκους ή ξυπνώντας τους κατά την διάρκεια της νύχτας για να προφυλαχθούν .

Σύγχρονη Παραγωγή και Συνέχιση της Παράδοσης

Παρά την παρακμή της βιομηχανικής παραγωγής, η κεραμική τέχνη στη Ρόδο συνεχίζεται από τοπικούς τεχνίτες και εργαστήρια  στον Αρχάγγελο. Αυτά τα εργαστήρια διατηρούν τις παραδοσιακές τεχνικές και μοτίβα, ενώ παράλληλα ενσωματώνουν σύγχρονες αισθητικές τάσεις, διατηρώντας ζωντανή την πλούσια κεραμική κληρονομιά του νησιού.

Πολλά σύγχρονα σπίτια ακόμα και σήμερα έχουν στολισμένα τα πιάτα σε τοίχους παρότι η αισθητική και το σύγχρονο ντεκόρ έχουν αλλάξει και απαιτούν λιτότατα και μίνιμαλ διάθεση .

Σε μια περίοδο όπου ο ελληνικός τουρισμός αποτελεί βασικό πυλώνα της οικονομίας, προκαλεί εύλογη ανησυχία η συνεχιζόμενη απαξίωση της Ανώτερης Σχολής Τουριστικής Εκπαίδευσης Ρόδου (ΑΣΤΕΡ) — της πρώτης και ιστορικότερης τουριστικής σχολής της χώρας.

Η πρόσφατη αιφνίδια απομάκρυνση του Διευθυντή, Επίκουρου Καθηγητή Κυριάκου Πετάκου, χωρίς επίσημη αιτιολόγηση, αφήνει τη σχολή διοικητικά ακέφαλη και εντείνει το κλίμα ανασφάλειας. Η προσωρινή διαχείριση από τη γραμματεία, υπό “οδηγίες” του Υπουργείου Τουρισμού, είναι πρόχειρη λύση — όχι διοίκηση.

Την ίδια στιγμή, κυοφορείται υποβάθμιση του πτυχίου της ΑΣΤΕΡ στο επίπεδο ΙΕΚ. Αυτό, τη στιγμή που οι απόφοιτοί της χαίρουν διεθνούς αναγνώρισης, καθώς η σχολή παραμένει ενταγμένη σε λίστες με υψηλότατα ακαδημαϊκά κριτήρια και διαπιστεύσεις.

Αντί για ενίσχυση, η ΑΣΤΕΡ αντιμετωπίζει διαρκείς κινήσεις ολίσθησης. Μια σχολή-πρότυπο για δεκαετίες φαίνεται να υπονομεύεται, είτε από αδιαφορία είτε από σκόπιμες επιλογές. Ποιο είναι το σχέδιο για την τουριστική εκπαίδευση στην Ελλάδα;

Η ερώτηση παραμένει αναπάντητη:
Έχει μέλλον η ΑΣΤΕΡ, ή απλώς “διευθετείται” η σταδιακή εξαφάνισή της;